Είναι
περίεργο σε περίοδο οικονομικής κρίσης και διεθνούς αναταραχής σε μία χώρα βασανισμένη
από μακροχρόνια ύφεση, οι πολιτικοί της, να θέτουν στην κύρια ατζέντα των
συζητήσεων τη διαμόρφωση του εκλογικού νόμου. Οι επικοινωνιολόγοι, σαφώς
πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό κατευθύνουν την οπτική γωνία των πολιτών και
των συζητήσεών τους, εκεί που επιθυμούν και προπαντός μακριά από τα προβλήματα
της καθημερινότητας του κάθε πολίτη. Τα έξι χρόνια όμως της κρίσης, έχουν
εκπαιδεύσει πλέον τους πολίτες και τους επιτρέπουν να έχουν σαφή κριτική σκέψη,
σε γεγονότα και πράγματα. Ο αγώνας για την καθημερινότητα είναι αδύνατον να
σβηστεί με πυροτεχνήματα.
![]() |
Εκλογές - Σύνταγμα |
Αλλά
ας επανέλθουμε στο θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου, αναγκαστικά, αφού οι πολιτικοί
μας άρχισαν ήδη τη συζήτηση. Καταρχήν, οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε ή και να
καθορίσουμε τις βασικές αρχές που
πρέπει να διέπουν τον εκλογικό νόμο. Το ισχύον Σύνταγμα ( αναθεώρηση 2008)
θέτει ορισμένες συνταγματικές εκλογικές αρχές: της καθολικής ψηφοφορίας, της
ισότητας της ψήφου, της άμεσης ψηφοφορίας, της μυστικότητας της ψήφου, της
υποχρεωτικότητας της ψήφου, της αυτοπρόσωπης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος,
της ταυτόχρονης διενέργειας των βουλευτικών εκλογών και για τη ψήφο των εκτός
επικρατείας πολιτών ( αυτό απαιτεί την έκδοση νόμου).
Ο
ισχύον εκλογικός νόμος (Ν.3636/2008 του Π. Παυλόπουλου), καταρχήν προβλέπει, την
πολυσυζητημένη παραχώρηση στο πρώτο κόμμα πενήντα (50) επιπλέον εδρών, ενώ
επίσης δυσχεραίνει ιδιαίτερα, τις προεκλογικές συνεργασίες κομμάτων και ευνοεί
τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Άρα οι πολιτικοί στην Ελλάδα πρέπει να
αποφασίσουν με σαφήνεια εάν επιθυμούν την αυτοδυναμία του πρώτου σε ψήφους
κόμματος ή αποδέχονται τη δημιουργία συνεργασιών κομμάτων. Η αποδοχή ή όχι της
αρχής αυτής θα οδηγήσει τη Βουλή στην ψήφιση της τροποποίησης ή ενός νέου
εκλογικού νομού σχετικά με την κατανομή ή όχι επιπλέον εδρών και τον αριθμό
τους.