Ας αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας…

Υφίστανται πολλά ερωτηματικά για τον  ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια. Είναι αποδεκτό ότι η παρέμβαση του Ταμείου στην ελληνική οικονομία ήταν πολυεπίπεδη, περίπλοκη και πολλές φορές ίσως ακατανόητη. Καταρχήν βοήθησε στη διάσωση της παραπαίουσας δημόσιας (εθνικής) οικονομίας, αν και αυτό έγινε χωρίς να αποφύγει τραγικά λάθη, τα οποία οδήγησαν τη χώρα σε πολυετή ύφεση και στην αναγκαιότητα λήψης νέων μέτρων.

Κυρίως οι οικονομολόγοι του Ταμείου δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την συνολική εικόνα της  οικονομικής καταστροφής την οποία υπέστη η Ελλάδα και την ανάγκη ενός διαφορετικού σχεδίου ανάκαμψης, από τα ισχύοντα, εξειδικευμένο για την οικονομία ενός κράτους το οποίο ανήκει σε μία νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Για τους λόγους αυτούς, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις είχαν απόλυτο δίκαιο όταν κατηγορούσαν το ΔΝΤ για τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις των τεχνοκρατών του.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να διδαχθεί από την κρίση και από την αντιπαράθεση με το Ταμείο και τους εταίρους – δανειστές μας. Οφείλουμε να μην εθελοτυφλούμε και να παραδεχθούμε ότι  σε ορισμένα θέματα συμφωνηθέντων μεταρρυθμίσεων  η χώρα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Πρόσφατα, η κ. Λαγκάρντ  ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι Έλληνες ηγέτες πρέπει να αναλάβουν την ιδιοκτησία της επανίδρυσης της χώρας τους». Το μήνυμα αυτό, θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη το πολιτικό σύστημα της χώρας, απαλλαγμένο από τις όποιες ιδεοληψίες και σκοπιμότητες.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κι ευρύτερα όλοι οι ενεργοί πολίτες με τις κατάλληλες δεξιότητες και εμπειρία,  οφείλουν να συνεργαστούν και να καταθέσουν το ελληνικό στρατηγικό σχέδιο, το οποίο δεν θα συνδέεται με τα Μνημόνια, τις διαπραγματεύσεις, τις απαιτήσεις ή τα λάθη των δανειστών μας. Όλοι οι Έλληνες  είναι υποχρεωμένοι πλέον να γίνουν «ιδιοκτήτες» ενός ευρύτερου αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας τους. Ήρθε η χρονική στιγμή κατά την οποία πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε τι είδους κράτος θέλουμε, πώς πρέπει να ανοικοδομηθεί η οικονομία της χώρας, ποιο παραγωγικό μοντέλο πρέπει να χρησιμοποιηθεί, πώς πρέπει να λειτουργεί ο δημόσιος τομέας και  πώς η ιδιωτική πρωτοβουλία θα συμβάλει στην ανάκαμψη.

Αν συνεχίσουμε να ενεργούμε με πολιτικές και συντεχνιακές σκοπιμότητες, να στρουθοκαμηλίζουμε, να μεμψιμοιρούμε, να κατηγορούμε τους άλλους και να συγκρουόμαστε με τους δανειστές, το μόνο που ίσως καταφέρουμε είναι να χάσουμε και άλλο χρόνο με ότι αυτό συνεπάγεται. Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι σε αυτήν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι και είναι μάταιο να επιμένουμε, ότι μπορούμε να αλλάξουμε το κουαρτέτο.

Θα μπορούσε το μήνυμα σε όλους τους πολίτες να είναι μια μικρή παραλλαγή της γνωστής ομιλίας του προέδρου Κένεντι κατά την τελετή  ορκωμοσίας του: «Έλληνες συμπολίτες μου: μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σας για εσάς, αλλά αναρωτηθείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας».