Διαβάζοντας έστω και εν συντομία την ιστορία των φυλακισμένων αγωνιστών της raf κατά την διάρκεια του Γερμανικού Θερμού ΄Φθινοπώρου όπως έμεινε στην ιστορία θα ανιχνεύσουμε την διαχρονική δομική φύση του Γερμανικού Κράτους. Κατόπιν αν ανατρέξουμε στην συμπεριφορά του απέναντι στους συμμάχους του Κοζάκους της Ουκρανίας, οι οποίοι αγάπησαν τους Γερμανούς και τους Ναζί πάλι θα βρούμε το δομικό στοιχείο συμπεριφοράς του Γερμανικού κράτους. Και στις δυο περιπτώσεις θα βρούμε ομοιότητες στον τρόπο που συμπεριφέρεται απέναντι στην χώρα μας σήμερα
Ας πιάσουμε πρώτα τους φυλακισμένους της raf. Ενώ το Γερμανικό Θερμό Φθινόπωρο βρίσκεται σε εξέλιξη με απαγωγές , εκτελέσεις σημαινόντων μελών της Γερμανικής οικονομίας και αεροπειρατείες με μόνο αίτημα την απελευθέρωση ή την επιβολή ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων αγωνιστών της raf , το Γερμανικό κράτος αντιδρά με σκληρότερα μέτρα κατά αυτών. Αυτό έχει ως συνέπεια το κύμα ένοπλης αλληλεγγύης να φουντώσει αλλά και διακεκριμένοι αστοί (όχι επαναστάτες, όχι αριστεροί, ούτε καν ρεφορμιστές αριστεροί) από μια σειρά χωρών όπως οι ΗΠΑ , η Γαλλία κλπ να κινητοποιηθούν προσπαθώντας να πείσουν το Γερμανικό κράτος πως δεν είναι δυνατόν στον 20ο αιώνα να συμπεριφέρεται σε έγκλειστους ανθρώπους χειρότερα από ότι στον Μεσαίωνα
Κάποια στιγμή δια των δικαστικών εκπροσώπων του , το Κράτος , δείχνει να λυγίζει ελαφρώς και συνομιλεί με τους έγκλειστους, συγκεκριμένα με τον Αντρέας Μπάαντερ , το ενδεχόμενο απελευθέρωσης τους με τον όρο να μην επιστρέψουν ποτέ στην Δυτική Γερμανία. Οι κρατούμενοι συμφωνούν. Προσέξτε συμφωνήσαν στους όρους του κράτους. Πως απάντησε το κράτος. Με την μαζική δολοφονία τους λίγες μέρες μετά εντός των λευκών κελιών που ήταν έγκλειστοι -δολοφονίες που παρουσίασε ως αυτοκτονίες αλλά η παγκόσμια ιατροδικαστική επιστήμη έχει αποδείξει πως ήταν σκηνοθετημένες δολοφονίες
Σας θυμίζουν αυτά κάτι από το σήμερα; Αν όχι πάμε λίγο πιο πίσω
Πως αντέδρασε η διαχρονική πολιτική του Γερμανικού κράτους (η οποία αποδεικνύεται ίδια στην σκέψη ανεξαρτήτως καθεστώτος διακυβέρνησης );
Πέταξε όλες τις οικογένειες των Κοζάκων από τις οικίες τους έξω στο βαρύ ρώσικο χειμώνα και τις στέρησε από την πρόσβαση σε τρόφιμα . Προσέξτε οι Κοζάκοι ήταν σύμμαχοι τους και πρόθυμοι να πολεμήσουν και να σκοτωθούν για τον Γερμανό καταχτητή
Βλέπουμε εδώ με δυο ιστορικά γεγονότα ,(τα οποία δεν χρήζουν αναλύσεων και ερμηνειών γιατί είναι συμβάντα που έχουν συμβεί και τα ιστορικά πεπραγμένα είναι περισσότερο σαν τα μαθηματικά και λιγότερο σαν την θρησκεία ή την φιλοσοφία. Για παράδειγμα δεν μπορείς να ερμηνεύσεις ένα γενόμενο γεγονός ως μη γενόμενο όπως ερμηνεύεις παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως ενα θρησκευτικό ή φιλοσοφικό κείμενο) την διαχρονικά αμετάβλητη συμπεριφορά του Γερμανικού κράτους
Αντιλαμβανόμαστε πως όταν οι κρατούμενοι συμφωνούν με τα αιτήματα του Γερμανικού κράτους, τιμωρούνται με θάνατο. Επίσης βλέπουμε πως όταν οι Κοζάκοι αποδέχονται το Γερμανικό κράτος ως απελευθερωτικό κράτος πάλι τιμωρούνται. Βλέπουμε δηλαδή πως το Γερμανικό κράτος συμπεριφέρεται σε όποιον δεν είναι το Γερμανικό κράτος με τον πλέον βάναυσο και υποτιμητικό τρόπο (ακόμα και αν έχει έρθει σε συμφωνία μαζί του)
Στο σήμερα και στην Ελλάδα , βλέπουμε πως παρά τον δωσιλογισμό , όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων και την αποδοχή όλων των απαιτήσεων του Γερμανικού κράτους από την χώρα αυτό αντέδρασε με τον πλέον βάναυσο τρόπο και με ακόμη περισσότερη "τιμωρία"
Γερμανοί υπουργοί και κυβερνώντες συμφώνησαν κάποια στιγμή με τις εξαγγελίες του Συριζα-Βαρουφάκη, πως όντως με την λιτότητα δεν θα λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και ως εκ τούτου επέβαλλαν ως λύση περισσότερη λιτότητα.
Είδαμε πως ο ΓΑΠ , έκανε όλα τους τα χατίρια , καταστρέφοντας την χώρα αυτοί του απάντησαν πως "είναι ανίκανος και πρέπει να έρθει άλλος στην θέση του"
Είδαμε πως όταν ο Σαμαράς πήρε μέτρα σκληρότερα από αυτά που του ζήτησαν οι σκληροί Γερμανοί, αυτοί αντέδρασαν λέγοντας του " δεν έκανες ούτε μισά απ όσα έπρεπε"
Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος πως στην θέση του κρατούμενου της raf ή του ενδοτικού προδότη Κοζάκου σήμερα βρίσκεται η Ελλάδα. Μια σύντομη αναδρομή στην διαχρονικά ιστορική πορεία και συμπεριφορά του Γερμανικού κράτους αρκεί για να κατανοήσει κάποιος την "σκέψη", την "τακτική" και την "στρατηγική" του εν λόγο κράτους
Πότε λύγισε ο Γερμανός;
Μόνο όταν Αμερικάνοι και Ρώσοι εισέβαλαν στην χώρα του και ιδίως όταν οι Ρώσοι επέβαλλαν μια αντίστοιχη "τιμωρία" όχι μόνο στα στοιχεία του κράτους και τους υποστηρικτές του αλλά ακόμη και σε ομοϊδεάτες τους Γερμανούς, αλλά και σε συμπατριώτες τους Ρώσου που πιάστηκαν αιχμάλωτοι των Γερμανών..
Η Δυτική προπαγάνδα ήξερε πως ο Γερμανός θα λυγίσει μόνο αν ενώ μπορούσε να βομβαρδίσει καλά εξοπλισμένες πόλεις με άνετο τρόπο αντ αυτού βομβάρδιζε την άοπλη Δρέσδη.
Βλέπουμε πάλι μέσω γεγονότων πως μόνον όταν (με υπαιτιότητα του) το Γερμανικό κράτος συνετρίβη πλήρως και βάναυσα σταμάτησε να συμπεριφέρεται με τον μη-ορθολογικό τρόπο (που ακόμα και για επίπεδο κρατών βγάζει μάτι). Μόνον τότε μετατράπηκε σε ένα κράτος μετανιωμένο και σε ένα κράτος που ζήτησε την παγκόσμια συγχώρεση-για λίγο όμως γιατί αμέσως για γεωπολιτικούς λόγους ανατολικοί και δυτικοί ξαναδώσαν ρόλο σε αυτό το κράτος είτε στην Δυτική , είτε στην Ανατολική του μορφή.
Καταλήγουμε , βάση του ιστορικού προηγούμενου, πως η σύμπλευση, η διαβούλευση, η ορθολογικοποιημένη παράθεση επιχειρημάτων αλλά και η άνευ όρου παράδοση στις ορέξεις του Γερμανικού κράτους μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει σε αυτόν που θα συνδιαλλαχτεί μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο.
υγ-δεν είναι τυχαίο πως η έννοια του ορθολογισμού γεννήθηκε από φιλοσόφους που ζήσαν και βίωσαν την ανορθολογικότητα του Γερμανικού κράτους
υγ2-Παρά τα κατάπτυστα δομικά στοιχεία που συγκροτούν το Γερμανικό κράτος , εντός του υπήρξαν και θα υπάρξουν ήρωες. 4 εξ αυτών ήταν βουλευτές που κατά την διάρκεια του Γερμανικού Φθινοπώρου καταψήφισαν τ απάνθρωπα μέτρα "τιμωρίας" των κρατουμένων. Μόνο 4 βουλευτές επέδειξαν ανθρωπισμό , έστω και αστικού τύπου και "τιμωρήθηκαν" επίσης με το Γερμανικό σύστημα να φροντίζει να μην ξαναεκλεγούν ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου