Από της δημιουργίας του Ελληνικού
Κράτους και μέχρι σήμερα, περίπου δηλαδή για δύο αιώνες, το κυρίαρχο πρόβλημα -δυσεπίλυτο μάλλον- είναι το αγροτικό ζήτημα, ένα ζήτημα που ξεκίνησε με τη παράδοση των
αγροτικών περιοχών από του Τούρκους στα χέρια πλούσιων Ελλήνων του εξωτερικού,
συνεχίστηκε με τις λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις των συντηρητικών κυβερνήσεων,
που επέτρεψαν στους μεγάλους γαιοκτήμονες να κατέχουν τη πλειονότητα των
γεωργικών εκτάσεων και τους αγρότες να υποτάσσονται στην απληστία τους,
ακολούθησαν οι αντιδράσεις των αγροτών, που είχαν πάντοτε δίπλα τους
πνευματικούς ανθρώπους, με κυρίαρχο το ΚΙΛΕΛΕΡ, ήρθε κατόπιν η μετανάστευση και
τη τελευταία πεντηκονταετία να λάμπει κάποιο αδρό φως αρχικά, με τη φιλολαϊκή
και σκόπιμη πολιτική της δικτατορίας και έντονο αργότερα, με αποφάσεις
προοδευτικές που θα βοηθούσαν τον αγροτικό κόσμο.
Από
τη φυλλοξήρα στα Γαλλικά αμπέλια και τη σταφίδα να αποτελεί σε ποσοστό άνω του
πενήντα τοις εκατό των εξαγώγιμων προϊόντων, τη συνέχεια με τις μεγάλες
ποσότητες εξαγωγών βάμβακος και καπνού, αποδεικνύεται η τεράστια δυνατότητα των
Ελληνικών γεωργικών προϊόντων.