Η έξαρση της εγκληματικότητας

Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα- ίσως το σοβαρότερο- που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι αυτό της έξαρσης της εγκληματικότητας, που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια, με ένα πολύ σκληρό και αδυσώπητο πρόσωπο, η αντιμετώπιση του οποίου είναι από δύσκολη έως αδύνατη.

           

Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο η ακόμη και στο απώτερο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε μία σειρά από εγκλήματα που είχαν σχέση με κλοπές,  χρεοκοπίες, μοιχείες, φορολογικές  απάτες.

            Με τη πάροδο των δεκαετιών, την επέλαση χιλιάδων μεταναστών, την κρίση- οικονομική και αξιών- που άρχισε να σφίγγει σαν κλοιός την Ελλάδα, υπήρξε μία διαφοροποίηση στη ποιότητα των εγκλημάτων, που άρχισαν να εμφανίζονται πιο οργανωμένα, πιο συντονισμένα, πιο αποτελεσματικά.

            Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής που οι αλλοδαποί έφεραν μαζί τους στη χώρα μας, σε αντίθεση με τη πανανθρώπινη αξία που είχε έως τότε, οι νόμοι που αυτοί άρχισαν να επιβάλλουν, η διακίνηση ναρκωτικών, ο έλεγχος και η προστασία καταστηματαρχών έναντι αδρής αμοιβής, η συνεργασία ξένων και ντόπιων εγκληματιών άλλαξαν το τοπίο της εγκληματικότητας, τρομοκράτησαν τους πολίτες, κατήργησαν την ασφάλεια  και την ειρηνική διαβίωσή τους.

            Ούτε  η χαλαρότητα και η αφέλεια που οι κυβερνήσεις επέδειξαν, ούτε η αδιαφορία όλων των πολιτών που πίστευαν ότι όλα είναι ιδανικά , δημιούργησαν τις προϋποθέσεις αναστολής των παράνομων δραστηριοτήτων, που συνέχισαν να δρουν, έχοντας στη κορυφή των εγκλημάτων τους, τις απαγωγές, τις ληστείες, τις δολοφονίες, τις απειλές, το εμπόριο βρεφών.

            Η γη της επαγγελίας που οι μετανάστες και όχι μόνο, ονειρεύονταν ότι είναι  η Ελλάδα , διαψεύσθησαν, η χώρα περνάει μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις, εργασίες νόμιμες δεν υπάρχουν, η έξοδος από τη χώρα δεν είναι καθόλου εύκολη, η επιβίωση απαιτεί χρήματα, η παραβατικότητα στη συμπεριφορά και στις δραστηριότητες είναι σχεδόν η μοναδική λύση, παραβατικότητα που αθροίζεται με την εγκληματική τους προσωπικότητα.

            Επίσης δε πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός της εμφάνισης της τρομοκρατίας, τα κτυπήματα που η χώρα  δέχεται, τα αθώα θύματα που δημιουργεί , το κίνδυνο που ελλοχεύει.

            Μια τρομοκρατία που στρατολογεί, που δελεάζει νέους και νέες, που εκβιάζει, που δεν υπολογίζει τις κρατικές αντιδράσεις και τα αντιτρομοκρατικά μέτρα, που γίνεται ολοένα και περισσότερο αυταρχική, αδίστακτη, επιθετική.

            Η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και ιδιαίτερα της τρομοκρατίας, πέρα από τη κρατική βούληση, απαιτεί εκσυγχρονισμό των συστημάτων παρακολούθησης των τρομοκρατών, συνεργασία με διεθνείς αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες και τη βοήθεια και συνδρομή όλων των Ελλήνων.-