Τελικά μας ψεκάζουν…….

Τώρα που οι  εκλογές  αποτελούν πλέον παρελθόν γνωρίζουμε ότι η μεν Κυβέρνηση προχωρά σε μία σκληρή μνημονιακή εφαρμογή, η δε αντιπολίτευση οδηγείται σύσσωμη προς έναν νέου τύπου αντιμνημονιακού αγώνα απέναντι κυρίως  στον Πρωθυπουργό  («δικό σου το Τρίτο Μνημόνιο, δική σου και η εφαρμογή του»). Το γεγονός αξίζει να το προσεγγίσουμε συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών και του δημοψηφίσματος, ώστε να εξάγουμε ορισμένα συμπεράσματα τα οποία θα καταδείξουν τον τρόπο σκέψης αλλά και ενεργειών του πολιτικού συστήματος αλλά και του εκλογικού σώματος. 

Η σύγκριση, κατά την άποψή μας, πρέπει να πραγματοποιηθεί ανάμεσα στα πολιτικά σχήματα (κόμματα) τα οποία στήριξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και έχασαν στις πρόσφατες εκλογές. Η ψήφος του Σεπτεμβρίου, λόγω της λίστας, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψήφος ισάξια με «δημοψήφισμα». Παράλληλα στο μεσοδιάστημα από το δημοψήφισμα μέχρι τις εκλογές είχαμε τη μεταβολή των αντιμνημονιακών κυβερνητικών πολιτικών δυνάμεων σε μνημονιακές και τη στήριξή τους, στη ψήφιση του τρίτου μνημονίου (συμφωνίας), από όλα τα ονομαζόμενα «φιλοευρωπαϊκά» κόμματα της αντιπολίτευσης.

Παραθέτουμε ορισμένα αριθμητικά στοιχεία  τόσο του δημοψηφίσματος όσο και των πρόσφατων εκλογών Από τους 3.558.864 ψηφοφόρους που είχαν ψηφίσει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, οι 3.017.822 (περί το 85%) ψήφισαν και πάλι κάποιο κόμμα του ΟΧΙ. Από τους υπόλοιπους 541.042 που είχαν ψηφίσει ΟΧΙ, μόνον οι 110.577 άλλαξαν γνώμη και ψήφισαν κάποιο κόμμα του ΝΑΙ, ενώ 430.465 προτίμησαν να απέχουν. Δηλαδή, μόνον ένας στους πέντε από όσους αφαιρέθηκαν από τα κόμματα του ΟΧΙ, ψήφισε κάποιο κόμμα του ΝΑΙ στις εκλογές. Όλοι οι άλλοι (περί το 80%) απείχαν της εκλογικής διαδικασίας.

Η ανάλυση των παραπάνω στοιχείων μας καταδεικνύει ότι το εκλογικό σώμα έχει αργή μεταστροφή. Ο Έλληνας δεν αλλάζει εύκολα άποψη, ακόμη κι αν διαπιστώσει ότι έχει άδικο. Αρκετοί προτίμησαν να μην ψηφίσουν καθόλου παρά να υποστηρίξουν κάποιο κόμμα του ΝΑΙ. Όσοι τελευταία απείχαν ενώ προηγουμένως είχαν ψηφίσει ΟΧΙ, δεν θα αρκούσαν ώστε να καταστήσουν πλειοψηφικό το ΝΑΙ, ακόμη κι αν αθροίζονταν το σύνολό τους με τους ψηφοφόρους των κομμάτων του ΝΑΙ. Δηλαδή το ΟΧΙ (στην κάθε  μορφή μνημονίου) εξακολουθεί να παραμένει πλειοψηφικό στην ελληνική κοινωνία.

Με δεδομένη τη θέση των ελληνικών πολιτικών κομμάτων επί του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων που η εφαρμογή του απαιτεί, γεννούνται τα ερωτήματα:  Είναι δυνατόν, να σωθεί μια χώρα όταν ούτε η κυβέρνησή της ούτε ο λαός της πιστεύουν στο Μνημόνιο που υπέγραψε η πρώτη και επικύρωσε ο δεύτερος; Πως η «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση αν και ψήφισε επί της αρχής το Μνημόνιο, σήμερα εμφανίζεται ότι θα αποδέχεται κατά περίπτωση τους εφαρμοστικούς του νόμους; Πως ο αντιμνημονιακός λαός θα  αποδεχθεί τα νέα απαιτούμενα υφεσιακά μέτρα; Διότι περί αυτού πρόκειται, εκτός αν αποδεχθούμε ότι τελικά μας ψεκάζουν!!!

Βόρειος