Πως επηρεάζει η Κίνα τις εξελίξεις στην Μ. Ανατολή;

Γιατί δεν επεμβαίνουν με χερσαίες δυνάμεις στη Συρία οι ΗΠΑ;

Όχι πως θα το θέλαμε αλλά εγείρει κάποιες απορίες η στάση των ΗΠΑ στις περιπτώσεις της Λιβύης και της Συρίας.

Σε άλλες εποχές και συνθήκες η Αμερική θα εκμεταλλευόταν την αφορμή για να εισβάλλει σε γεωπολιτικά  ευαίσθητες και σημαντικές χώρες. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Μετά το 2008 και την κατάρρευση των Lehman Brothers, διαφάνηκε το ευάλωτο της αμερικάνικης οικονομίας , την οποία αποδυνάμωσε το κόστος του πολέμου και της κατοχής σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

Παράλληλα  διαφάνηκε η δυναμική χωρών της Άπω Ανατολής όπως η Κίνα, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη , Ινδία, Νότια Κορέα,οι οποίες εκτός από τη συνεχή ανάπτυξη που παρουσιάζουν , έχουν προχωρήσει και σε συνεργασίες μεταξύ τους , γεγονός που τις καθιστά απειλή για το μέλλον της  οικονομίας των ΗΠΑ.

Καθημερινά ταξιδεύουν πλοία με εμπορεύματα χωρών της Άπω Ανατολής με προορισμό την αγορά των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ δανείζονται χρήμα από την Κίνα για να αγοράζουν  τα εμπορεύματά  της.

Τα πλοία αυτά λοιπόν περνάνε από σημεία του Ειρηνικού , όπου η παρουσία των ΗΠΑ είναι πλέον μόνο στρατιωτικά αισθητή.

Ως εκ τούτου ο πρώτος και κύριος τομέας ενδιαφέροντος των ΗΠΑ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στον Ειρηνικό, σε αντίθεση με το παρελθόν όπου κύρια   προτεραιότητα αποτελούσε το γεωπολιτικό πόκερ της Μέσης Ανατολής.

Για  αυτό τον λόγο είδαμε στη Λιβύη οι πληγωμένες οικονομικά ΗΠΑ να αναθέτουν σε Γαλλία και Μ. Βρετανία να αναλάβουν  τη διεξαγωγή των αεροπορικών  βομβαρδισμών ενάντια στο καθεστώς Καντάφι. Το ίδιο ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει και στην περίπτωση της Συρίας , στην μάχη κατά του ISIS , όπου οι ΗΠΑ  αποφεύγουν να εμπλακούν άμεσα στη σύγκρουση και ανέθεσαν σε χώρες όπως η Ιορδανία ή το Κατάρ να αναλάβουν τους βομβαρδισμούς θέσεων του ISIS.

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως ψάχνουν για συμμάχους-χωροφύλακες που θα μπορούν να διεξάγουν για λογαριασμό τους τον πόλεμο, ώστε να μπορέσουν οι ίδιες ανενόχλητες να θέσουν όλο τους  το βάρος και κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων (όχι απαραιτήτως πολέμου) στην περιοχή μείζονος ενδιαφέροντός τους,  όπως αυτή του Ειρηνικού.

Ειδικά στην Συρία, η διπλωματική τακτική των ΗΠΑ , μοιάζει να θέλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια αναζήτησης αξιόπιστων συμμάχων – χωροφυλάκων πριν αναγκαστεί να συνεργαστεί με τον ίδιον τον Άσαντ στην μάχη κατά του ISIS.

Μην ξεχνάτε πως πριν έναν χρόνο απειλούσε με επιθέσεις το Ιράν και φέτος η μόνη επίθεση στην οποία προχώρησε ήταν αυτή της φιλίας και συμφωνίας για τα πυρηνικά.

Μη σας φανεί λοιπόν παράξενο αν αύριο και παρά την στρατιωτική παρουσία των Ρώσων στη Συρία, οι ΗΠΑ συμμαχήσουν με τον Άσαντ.

Η Άπω Ανατολή μοιάζει να καθορίζει την εξέλιξη του γεωπολιτικού πόκερ που θα παιχτεί στην Μέση Ανατολή.

Paket